Zaburzenia dysocjacyjne, inaczej nazywane zaburzeniami konwersyjnymi. To jedno z tych zaburzeń, którego istnienie było żywo dyskutowane w świecie nauki. Wielokrotnie teoretycy zadawali pytania jak to możliwe, ażeby w następstwie silnego urazu psychicznego mogło dojść do trwałego i głębokiego zaburzenia pamięci? Jak pisze Gregory zaburzenie dysocjacyjne polega na współistnieniu lub przemienności kilku procesów psychicznych bez ich wzajemnej świadomości i bez oddziaływania pomiędzy nimi. W prawidłowych warunkach nasze wrażenia, wspomnienia są kontrolowane przez naszą świadomość. Uważa się, że w zaburzeniach dysocjacyjnych (konwersyjnych)możliwość do świadomego wyboru wspomnień , kontroli nad nimi zmienia się w przeciągu kilku tygodni, dni, a nawet godzin. Taka reakcja bardzo często chroni przed nieakceptowanym przez nas lękiem wynikającym z urazu.
Zaburzenia dysocjacyjne – typy doświadczeń dysocjacyjnych
Istnieje pięć rodzajów doświadczeń dysocjacji, które w wyniku urazu mogą pojawić się u chorego:
- amnezja – np. u osób, które przeżyły atak na WTC 11 września 2001 roku w Nowym Jorku zaobserwowano luki w pamięci
- depersonalizacja – np. osoby, które przeżyły huragan Katrinę miały wrażenie, że ich ciało jest nijako od nich odseparowane
- derealizacja – np. u osób, których nastąpiło zjawisko derealizacji zauważono, że miały wrażenie, że świat, w którym żyją wydawał się im nieprawdziwy
- pomieszanie tożsamości – gdy ktoś nie jest pewien swojej tożsamości
- zmiana tożsamości – widać to w takich sytuacjach, gdy ktoś choć nie znał języka niderlandzkiego albo nie potrafił nurkować, nagle posiada takie umiejętności
Zaburzenia dysocjacyjne – rozpoznanie
Bardzo ważne jest to, ażeby przed postawieniem diagnozy zaburzenia dysocjacyjnego wykluczyć wszelkie podejrzenia ukierunkowane na choroby ośrodkowego układu nerwowego! Jeśli uważacie, że możecie być narażeni na zaburzenia dysocjacyjne, polecamy konsultację ze specjalistą psychologiem.
Zaburzenia nerwicowe inaczej nazywane nerwicami, neurozami to zespół zaburzeń psychicznych o zróżnicowanej etiologii i symptomach, który prowadzi do dysfunkcjonalnego działania, emocjonalnego rozstrojenia i innych patologicznych form zachowania. Z uwagi na szeroki zakres zaburzeń nerwicowych obecna wersja obowiązującej klasyfikacji ICD – 10 zmieniła nazewnictwo z zaburzeń nerwicowych na zaburzenia lękowe.
Klasyfikacja wg ICD – 10. Zaburzenia nerwicowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną (somatoform)
F40 Zaburzenia lękowe w postaci fobii
Lęk zostaje wywołany przez określone czynniki, sytuacje, przedmioty, które w żaden sposób nie stwarzają zagrożenia. Charakterystyczne dla osoby cierpiącej na to zaburzenie lękowe w postaci fobii będzie unikanie sytuacji, w których pojawiają się czynniki wywołujące lęk.
F41 Inne zaburzenia lękowe
Podobnie jak w przypadku zaburzenia lękowego w postaci fobii będzie pojawiał się lęk, ale jego występowanie nie jest ograniczone czynnikami środowiskowymi.
F42 Zaburzenie obsesyjno – kompulsywne
Inaczej nerwica natręctw to co najważniejsze w tym zaburzeniu to nawracające, obsesyjne czynności, które osoba chora wykonuje nijako przymusowe i nie jest w stanie w żaden sposób nad tymi czynnościami zapanować. Myśli natrętne, nawracające są to wyobrażenia, idee, impulsy, które są niczym stereotypy.
F43 Reakcja na ciężki stres i zaburzenia adaptacyjne
Wyjątkowo stresujące wydarzenie życiowe, na które osoba cierpiąca na to zaburzenie reaguje bardzo ostrym stresem.
F44 Zaburzenia dysocjacyjne (konwersyjne)
O tych zaburzeniach mówimy wtedy, gdy dana osoba częściowo lub całkowicie utraciła możliwość prawidłowego integrowania wspomnień z przeszłości, z kontrolą tego, co tu i teraz oraz poczuciem własnej tożsamość
F45 Zaburzenia występujące pod postacią somatyczną
Zaburzenia, w których występują dolegliwości somatyczne, pomimo negatywnych wyników badań i zapewnień lekarzy o braku fizycznych podstaw do odczuwania takich dolegliwości.
F48 Inne zaburzenia nerwicowe
Zaburzenia o charakterze mieszanym.