Jeśli postawiono już diagnozę bądź diagnostyka jest w toku i nad waszą rodzina pojawiło się widmo autyzmu, warto podjąć odpowiednie kroki nawet przed rozpoczęciem specjalistycznej terapii.
Diagnoza autyzm
Szczególnie ważne dla prawidłowej diagnostyki są dokładne obserwacje. Podejrzenie autyzmu nie jest efektem chwili, ale skutkiem obserwacji całego szeregu zachowań i sytuacji, w których dziecko wykazuje jakieś braki umiejętności. Niezwykle istotne są zwłaszcza pierwsze miesiące, kiedy dziecko powinno wykazywać przyswojenie bardzo dużej ilości zdolności, świadczących o prawidłowym przebiegu rozwoju, szczególnie w sferze psychoruchowej.
Znajdujące się w Bydgoszczy przedszkole dla dzieci z autyzmem zajmuje się diagnozą zaburzeń w rozwoju poznawczym, społecznym czy emocjonalnym dzieci , oferując terapię psychologiczną, pedagogiczną, logopedyczną a także diagnozowanie i opiekę fizjoterapeuty.
Dziecko między dwunastym a osiemnastym miesiącem życia powinno już rozumieć intencje rodzica lub opiekuna – cieszy się, słysząc pochwałę, a kiedy zwraca się mu uwagę, na przykład słowami „nie wolno” czy kiwaniem palcem, przerywa zabawę. Generalnie bardzo ważną cechą dziecka w tym okresie rozwoju jest umiejętność nawiązania kontaktu, choćby wzrokowego, oraz rozumienie prostych zdań, poleceń czy uwag. Dziecko potrafi także powtórzyć proste gesty, np. „pa pa” na pożegnanie itp.. Po jego zachowaniu rodzice są w stanie określić jego stan emocjonalny – w razie przykrości lub doznania uczucia strachu dziecko chce się przytulić do rodzica.
Trudności w autyzmie dziecięcym
W ramach obserwacji przy podejrzeniu zaburzeń rozwoju, zwłaszcza zaburzenia całkowitego, jakim jest autyzm, ważne jest posiadanie w miarę precyzyjnych informacji o tym, kiedy dziecko zaczęło siadać, raczkować czy chodzić – to najważniejsze umiejętności w zakresie rozwoju ruchowego. W kwestii umiejętności społecznych dobrą wskazówką, że coś jest nie w porządku będzie brak rozwijania – lub wycofanie – takich umiejętności, jak odpowiadanie uśmiechem na uśmiechem, utrzymywanie kontaktu wzrokowego, naśladownictwo czy inicjowanie zabawy lub jakiejkolwiek wspólnej aktywności z drugą osobą.
Ważne są również zabawy – dzieci autystyczne często koncentrują się na z pozoru nieistotnych elementach, nie tych, które są dla danego przedmiotu kluczowe. Łatwo także ulegają rozproszeniu, przyciągnięte przez coś zupełnie innego, skupiając się na drobiazgach. Pewną trudnością dla dzieci z autyzmem są także zabawy, szczególnie wspólne, polegające zazwyczaj na jakimś stopniu naśladowania dorosłych w ich czynnościach (karmienie lalki, budowanie z klocków), ale także interakcyjne, takie jak rzucanie piłki, chowanie się itp.